عارفانه های یک دوست

چه زیبا تکیه دادی تو ،

میان هردوبازویت

شب مهتاب می جویم ،

ببینم قرص رویت

سبکبال وسنگین بار ،

برآستان کویت

سرم چون شاخه ی خم ،

برای دیدن رویت

نشسته برسرت ابرسپیدی ،

همچون گل مریم

نشست شبنم به مژگانم ،

نبینم رخ ماهت

فرشته میزند جنگ ،

به تارگیسوش

غزلها نقره غلطان بود ،

زیرتاق ابرویش

زخود بیخود گشتم  ،

ز رازغزلهایش

نسیم صبح لرزان شد ،

غلام هم ! روی پایش

غ..ر..آ